نقش میانجیگری یادگیری فردی در رابطه یادگیری الکترونیکی و پیشرفت تحصیلی (مطالعه موردی: دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد محمودآباد)

هدف پژوهش: هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی‌گری یادگیری فردی بین یادگیری الکترونیکی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد محمودآباد بوده است. روش پژوهش:این تحقیق برحسب هدف از نوع کاربردی و برحسب نحوه گردآوری داده‌ها از نوع توصیفی و از گروه پیمایشی، همبستگی می‌باشد. جامعه آماری:جامعه آماری این تحقیق دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد محمودآباد بود که بر این اساس 293 نفر از دانشجویان دانشگاه مورد تحقیق به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. روش انجام پژوهش: ابزار اندازه‌گیری این تحقیق سه پرسشنامه استاندارد یادگیری الکترونیکی (کینز، 2004)، یادگیری فردی (مقیمی، 1390) و پیشرفت تحصیلی (والراند، 1989) بود. برای تعیین روایی پرسشنامه‌ها ازروایی صوری و به منظور تعیین پایایی ابزار، از ضریب آلفای کرونباخ (برای پرسشنامه‌های یادگیری الکترونیکی برابر 825/0، یادگیری فردی برابر 863/0 و پیشرفت تحصیلی برابر 847/0) استفاده شد. داده‌های پژوهش با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون و با بکارگیری نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل واقع شدند. یافته و نتیجه پژوهش: تحقیق نشان داد که، بین یادگیری الکترونیکی با پیشرفت تحصیلی در بین دانشجویان رابطه معنادار وجود دارد و تحقیق نشان داد که، بین یادگیری الکترونیکی با یادگیری فردی در بین دانشجویان رابطه معنادار وجود دارد و هم‌چنین تحقیق نشان داد که، بین یادگیری فردی با پیشرفت تحصیلی در بین دانشجویان رابطه معنادار وجود دارد. در نهایت یادگیری فردی بین یادگیری الکترونیکی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان نقش میانجی‌گیری دارد.